öğrencinin sessiz gemisi

Artık zayıf almak günü gelmişse derslerden,
Sözlüye çıkan bir öğrenci kalkar yerinden.

Hiç bilgisi yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne parmak ne de bir kol.

Sırada kalanlar bu seyahatten neşeli,
Kara tahtadaki önüne bakar gözleri nemli.

Biçare gönüller. Ne yanan son öğrencidir bu.
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu.

Evlerde anne ve baba nafile bekler;
Bilmez ki, alınan zayıflar düzelmeyecekler.

Bir çok zayıfın her biri memnun ki yerinden.
Bir çok seneler geçti; düzelen yok içlerinden